είναι απλά μια μπάντα.
Καλώς ήρθατε στο πιο αθόρυβο μπλογκ που ξέρετε. Σήμερα θα μιλήσουμε μετά από καιρό, αλλά όχι για ταινίες, σινεμά, ηθοποιούς, πλοκές και φανταστικές ιστορίες. Σήμερα θα σας μιλήσω για την πιο αγαπημένη μου μπάντα, τους white stripes, με αφορμή την εισαγωγή τους στο Rock N' Roll Hall of Fame. Οι white stripes (πάντα μικρά τα γράμματα όπως τα θέλει ο τζακ) κλείδωσαν τη θέση τους στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής και το κατάφεραν μέσα από τη μουσική, τους στίχους, τον μύθο που τραβώνταςμεκιαςκλαίω έχτισαν, αλλά κυρίως χωρίς να το επιδιώκουν. Δεν είχαν ποτέ βλέψεις να γίνουν διάσημοι, ήθελαν απλά να κάνουν παρέα, να παίζουν μουσική κι αν αυτό σήμαινε να τους παρακολουθούν 3 άτομα συνολικά σε κάθε μπαρ της Αμερικής που εμφανίζονταν, θα συνέχιζαν να το κάνουν. Ίσως όχι επί 14 χρόνια, ίσως όχι τόσο δραματικά/ εκρηκτικά/ δημιουργικά, αλλά θα το έκαναν. Πάμε, λοιπόν, να μπούμε στα άδυτα αυτής της μπάντας με έναν τρόπο πιο προσωπικό. Έναν τρόπο που δε συνηθίζω, αλλά ένα love letter στο δ...