THIRTY NOTES

 Η Matina Sous Peau είναι μουσικός, παραγωγός, dj και αρχικά έγινε γνωστή από τα mashup που δημιουργούσε από φαινομενικά ανόμοιους μεταξύ τους ήχους. Τον Οκτώβριο του 2021 κυκλοφόρησε από τη Mellowsophy Music το πρώτο της ΕΡ με τίτλο "1999". Το ντεμπούτο της είναι ατμοσφαιρικό, νοσταλγικό, σε πολλά σημεία οι στίχοι που συνοδεύουν τη μουσική γίνονται ανεπιτήδευτα μελαγχολικοί και αποτελεί προπομπό για τον δίσκο που θα ακολουθήσει στο μέλλον. 📸: Valentina Vagena Σήμερα η Mατίνα μιλά για τα κομμάτια που άκουσε περισσότερο φέτος! 1. Benny Sings - Nobody's Fault: Το πιο μεγάλο κόλλημα της φετινής χρονιάς και από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ακούω έναν δίσκο και μου αρέσουν όλα τα κομμάτια. 2. Bicep - Apricots: Νομίζω από τα πιο αξιόλογα projects που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια στην ηλεκτρονική μουσική, το συγκεκριμένο κομμάτι το ξεχωρίζω από τον τελευταίο τους δίσκο. 3. Godford - Downtown: Σκαλωτικό κομμάτι και εξαιρετικό βίντεο! 4. Tyler, The Creator - Sweet/ I thought ...

 Οι λάμδα έρχονται απ' τον Πειραιά και τον προηγούμενο μήνα συμπλήρωσαν 11 χρόνια ύπαρξης - τουλάχιστον ως ιδέας. Τα 5 μέλη της μπάντας αποφάσισαν να ενώσουν τις εμπειρίες και τα ακούσματά τους, παρόλο που δε συγκλίνουν απόλυτα μεταξύ τους, με το αποτέλεσμα να είναι 3 δίσκοι ελληνόφωνοι, οι στίχοι να πρωταγωνιστούν και η μουσική τους να μη χωρά σε ένα συγκεκριμένο genre, καταφέρνοντας κάτι πολύ θετικό: να μη μοιάζουν με κανέναν.  Τον Οκτώβριο του 2021 κυκλοφόρησαν τον δίσκο ΤΡΙΑ από τη Records DK, ο ήχος τους εξελίσσεται διαρκώς και παράλληλα θίγονται διάφορα θέματα όπως είναι η πατριαρχική οικογένεια, ενώ πρωταρχική ιδέα είναι η απελεύθερωση του θύματος οποιασδήποτε μορφής μέσα από την κάθαρση. Σήμερα οι λάμδα μιλούν στο Thirty Notes για τα 5 κομμάτια που άκουσαν περισσότερο μέσα στο 2021! Κώστας: Aphex Twin - minipops 67. Ο ρυθμός του κομματιού μπορεί να κουνήσει ένα μεγάλο οικοδομικό τετράγωνο. Θοδωρής: Boy Harsher - Pain. Είναι από τα λίγα κομμάτια που με έκαναν να χορέψω ...

 Οι Someone Who Isn't Me ή, αλλιώς, S.W.I.M.   είναι ένα μουσικό project από την Αθήνα και αποτελείται από τη Μαριλένα, τη Μαρία και την Τζίνα. Έγιναν περισσότερο γνωστές όταν την άνοιξη του '18 κυκλοφόρησε το single Gomenaki που αγαπήθηκε πολύ, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν κυκλοφορίες που δικαίωσαν και με το παραπάνω την αρχική θετική εντύπωση που προκάλεσαν.  Τον Φεβρουάριο του '19 κυκλοφόρησε το "Dance With You" από την Amour Records, ενώ στις αρχές του προηγούμενου μήνα έκανε την εμφάνισή του το ΕΡ "Amygdala" από την United We Fly, 6 κομμάτια με soundtrack για την ταινία "Αμυγδαλή" της Μαρίας Χατζάκου, ντράμερ των S.W.I.M. με τη μουσική της ταινίας να είναι σε σύνθεση της Μαριλένας Ορφανού, lead singer του σχήματος.  📸: Evgenia Bourzoukou Σήμερα οι Someone Who Isn't Me μιλούν στο Thirty Notes για τα κομμάτια που άκουσαν περισσότερο το 2021: 1. Sevdaliza - Oh My God: H Sevdaliza είναι μεγάλη μας αγάπη. Τρομερή καλλιτέχνιδα, φεμινίστρια,...

 Τον Μάιο του 2021 ο Pan Pan aka Παναγιώτης Πανταζής κυκλοφόρησε το 6ο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο "Φαντασμαγορία Δύο"  και όπως αναφέρει ο ίδιος: "To Αγόρι Φάντασμα αφήνει πίσω του το ατέλειωτο ξημέρωμα και περνάει από το πρωινό ξεμούδιασμα, στην ρουτίνα της ημέρας, στο βραδινό ξεσάλωμα".  Ο κεντρικός ήρωας, το Αγόρι Φάντασμα, ξεκίνησε το ταξίδι του με τη "Φαντασμαγορία Ένα"  και αναμένεται να ολοκληρώσει την περιπέτειά του στον επόμενο δίσκο.  Με τους στίχους του να είναι ακριβείς και παραστατικοί, τα synths και τα drum machines να πρωταγωνιστούν και την post punk αισθητική να υπάρχει στον αέρα -πολλές φορές και όταν δεν είναι εκεί- ο Pan Pan έχει καταφέρει να δημιουργήσει τα πιο δυνατά σάουντρακ της περίεργης εποχής που ζούμε, εκπληρώνοντας την κρυφή ή φανερή επιθυμία όλων: τα παιδιά θέλουν χορό. Σήμερα ο Παναγιώτης μοιράζεται στο Thirty Notes τα 5 κομμάτια που άκουσε περισσότερο το 2021: 1. JID w/ Denzel Curry - Bruuuh (HΠΑ 2021): Τι είναι καλύτερο ...

 Οι Whereswilder κυκλοφόρησαν το τρίτο κατά σειρά άλμπουμ τους τον Νοέμβριο του 2021 από την United We Fly με τίτλο "Movement In Place" . Η μπάντα περιγράφει τον δίσκο ως μια νοητική διαδικασία πέρα από την καθημερινότητα, με το άτομο να γίνεται παρατηρητής ερμηνεύοντας το ίδιο και τους άλλους με έναν διαφορετικό τρόπο. Η επιρροή των '70s είναι διάχυτη καθ' όλη τη διάρκεια του άλμπουμ, επιτρέποντας στον ακροατή ν' αντιληφθεί πώς μπορεί να συμβεί το "Movement In Place" μέσα από τις 13 καθημερινές ιστορίες που διηγούνται στις συνθέσεις του δίσκου.  📸: Evan Maragkoudakis Σήμερα οι Whereswilder μοιράζονται στο Thirty Notes τα 5 κομμάτια που άκουσαν περισσότερο τη χρονιά που φεύγει:  1. Jungle - Keep Moving: Με το track αυτό οι Jungle έκαναν το «ακατόρθωτο»: να φέρουν φρέσκο αέρα στον πολυφορεμένο nu-disco ήχο των τελευταίων ετών. 2. Bruno Mars, Anderson .Paak, Silk Sonic - Leave The Door Open: Αν το... βούτυρο γινόταν ήχος κάπως έτσι θ' ακουγόταν. Δίδυμ...

 Ο Τζίμης Πολιούδης υπάρχει μουσικά ως  Vagina Lips και ως MAZOHA . Το project Vagina Lips μετρά 3 άλμπουμ με πιο πρόσφατο το "Outsider Forever", το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2020 από την Inner Ear, ενώ με ελληνικούς στίχους και επίσης έντονη παρουσία υφίσταται το σχήμα MAZOHA, με 3 άλμπουμ και τελευταία κυκλοφορία το single "Δεν Πειράζει", που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2021.  Οι άλλοτε aggressive, άλλοτε τρυφεροί -μα πάντα ειλικρινείς- στίχοι του σε συνδυασμό με την πανκ αισθητική και τις dream pop αναφορές έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μία σχέση εμπιστοσύνης κι ενθουσιασμού μεταξύ του ίδιου και του κοινού του μετατρέποντας κάθε live του εμφάνιση σε ένα πάρτι που κανείς δε θα ήθελε να χάσει.  📸: Nikos Chantzis Σήμερα ο Τζίμης Πολιούδης μοιράζεται στο Thirty Notes τα 5 κομμάτια που άκουσε περισσότερο μέσα στο 2021: 1. Viagra Boys - I Feel Alive: Πανκ τζαζ και τα ρέστα μου συν κυκλοθυμία αγάπη μου. 2. Little Simz - Woman: Girl power, female rap κα...

Οι Bonnie Nettles εμφανίστηκαν στην Αθήνα το 2016 και από τότε έχουν καταφέρει να κερδίσουν την προσοχή του κοινού, η οποία με την πάροδο των χρόνων και τα πολλά live της μπάντας, εξελίχθηκε σε αγάπη. Το πρώτο και μοναδικό μέχρι στιγμής άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2020, η μουσική του παραπέμπει στον Madchester ήχο με τον οποίο έχουν δείξει ότι αισθάνονται οικεία, ενώ οι στίχοι αφήνονται ελεύθεροι για αποκωδικοποίηση στη διακριτική ευχέρεια του καθενός. Σε περίπτωση που δεν έχει τύχει να τους ακούσετε, μπορείτε να πάρετε μία ιδέα  εδώ. 📸: Φίλιππος Ζαμίδης Σήμερα οι Bonnie Nettles μοιράζονται στο Thirty Notes τα 5 κομμάτια που άκουσαν περισσότερο μέσα στο 2021: 1. Broncho - Friends: Κλασικά οι Broncho είναι η new age ανακάλυψή μας και πολύ χαιρόμαστε γι' αυτό.  2. Communions - So Long Sun: Γιατί ποτέ δε χωρούσε το μυαλό μας ότι υπάρχει τέτοια μπάντα στη Δανία.  3. Primal Scream - I'm Losing More Than I'll Ever Have: Επειδή Primal Scream. 4. Japanese Breakfast - Be S...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 1. Floating  Points, Pharoah Sanders, London Symphony Orchestra - Promises (Luaka Bop) Άλμπουμ σαν αυτό είναι ο λόγος που ακούμε μουσική, που αγοράζουμε μουσική, που ξεκουνιόμαστε από τα σπίτια μας και τη βολή μας για να δούμε μουσικούς. Άλμπουμ σαν αυτό δεν περνάνε αψήφιστα, δεν ακουμπάνε απλώς, δεν μπαίνουν στο πικάπ εύκολα, δεν έχουν χώρο σε ανέμελα και χαζοχαρούμενα dj sets. Άπαξ κι επιλέξεις να το ακούσεις, πρέπει ν' αφιερώσεις χρόνο, μυαλό και υπομονή. Ο τρόπος που θ' ανταμειφθείς κάθε φορά θα είναι διαφορετικός, γιατί κάθε ένα από τα εννιά movements που το απαρτίζουν, χρήζουν διαφορετικής ερμηνείας και αφομοίωσης. Οι όροι spiritual jazz ή ambient electronica που έχουν χρησιμοποιηθεί για να το περιγράψουν μοιάζουν υπερβολικά λίγοι, σαν να μην κατάφεραν ακόμα οι μουσικοσυντάκτες να επινοήσουν έναν νέο ορισμό για να το εντάξουν. Όσο μεγάλο μέρισμα κι αν πρέπει να δοθεί στον Sam Shepherd για το ...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 2. BADBADNOTGOOD - Talk Memory (XL Recordings) Οι BADBADNOTGOOD ήταν πάντα εξαιρετικοί. Πριν ακόμα αναπτυχθεί μέσα μου η, πλέον, τεράστια απέχθεια προς οτιδήποτε μπαίνει κάτω από τον όρο του instrumental hip-hop, οι συγκεκριμένοι υπήρξαν μελετητές σπουδαίων fusion δίσκων με προεξέχουσες τις θρυλικές αποτυπώσεις του Guru (βλ. Jazzmatazz) κ.ο.κ. Πέντε χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, βάζουν στην άκρη την παιδική αρρώστια του boom bap κι επικεντρώνονται στις ρίζες του είδους που υπηρετούν. Παίρνουν από τον Miles τις fuzz ψυχεδελικές κιθάρες των '70s, ζητούν και παίρνουν τη βοήθεια του Arthur Verocai στις ενορχηστρώσεις των εγχόρδων, βολεύουν και τα αναλογικά synths του Floating Points, όπου εξυπηρετούν το τραγούδι. Η αρτηριοσκλήρωση των πιουριστών της jazz δε χωρά μέσα στο ταλέντο αυτών των παιδιών και θα είναι κρίμα ο συγκεκριμένος δίσκος ν' ακουστεί σαν άλλο ένα μουσικό υπόστρωμα. Γιατί η ωριμό...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 3. Arab Strap - As Days Get Dark (Rock Action Records) Έφτασε, λοιπόν, το 2021 για ν' απαντηθεί το ερώτημα, τι θα ήταν οι Arab Strap αν αφαιρούσαμε τα ecstacy, τα hangovers, τα ξύδια και τις γλαφυρότατες ιστορίες ερωτικής απογοήτευσης και φθόνου; Τα 16 χρόνια από την προηγούμενη κυκλοφορία τους φανερώνουν πως ως και τα πιο έκφυλα τσογλάνια των παμπς της Γλασκώβης ωριμάζουν, κατεβάζουν ταχύτητα και κοιτάνε λίγο παραέξω από τα προσωπικά τους αδιέξοδα. Είδαν τη γενιά τους να συμμαζεύεται, φίλους να κάνουν λεφτά και οικογένειες αντί για «τσουλήθρες» στις τουαλέτες, συνομιλήκους να απορούν με τις τάσεις του σύγχρονου πορνό, την Ευρώπη να βγάζει το μίσος της στους κατατρεγμένους του κόσμου και είπαν να τα βάλουν όλα στο As Days Get Dark. Η μουσική τους παραμένει μίνιμαλ, αλλά πλέον είναι πιο ώριμη, χωρίς τα άγαρμπα ξεσπάσματα των μεθυσμένων drum machines και ο Aidan Moffat -περισσότερο παραμυθάς παρά τραγουδι...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 4. Mogwai - As the Love Continues (Rock Action Records) Μπορεί πλέον να μην είναι τα αγαπημένα παιδιά της άλλοτε κραταιάς indie κοινότητας, αλλά κατάφεραν να πιάσουν την πρώτη θέση των τσαρτς στην Αγγλία φέτος. Τι έγινε; Αγόρασαν ξαφνικά οι πλέον σαραντάρηδες τα άλμπουμ τους ή η υπόλοιπη ποπ μουσική έγινε τόσο σκατά που μπάντες με τόσο δύσπεπτο ήχο καταφέρνουν το ακατόρθωτο; Πώς μπορεί ένας δίσκος με πραγματικά ΜΗΔΕΝΙΚΑ singles να ρίξει από την κορυφή τα τσογλάνια του autotune; Αυτά είναι ερωτήματα που ασφαλώς και δεν ενδιαφέρουν τους Mogwai, μιας και πέραν του ταλέντου τους, αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι το χιούμορ. Ναι μπορεί να είναι δυσδιάκριτο μέσα στη μουσική τους, αλλά ένα follow στα accounts τους στο Twitter θα σας το αποδείξει. Μετά από 25 χρόνια μαζί δεν είναι δύσκολο να γράψουν δίσκους, έχουν βρει το τι θέλουν να κάνουν, πώς να το κάνουν και είναι πιο έτοιμοι από ποτέ να συντηρήσουν τον μύ...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 5. Amenra - De Doorn (Relapse Records) Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον ήχο της απόγνωσης σε όλο του το μεγαλείο, την απόγνωση που φέρνει κάθαρση και ξέσπασμα, καταστάσεις άκρως επιβεβλημένες κι αλληλένδετες με το τι συμβαίνει γύρω μας. Οι Βέλγοι Amenra μπλέκουν το ογκώδες wall of sound του post-metal τους με αναγαίες δόσεις doom και sludge και σε συνάρτηση με τις απόκοσμες κραυγές του Colin H. van Eeckhout "φωτογραφίζουν" το ζοφερό μέλλον. Από το νέο άλμπουμ των Deafheaven το περιμέναμε κι από αλλού μας ήρθε, πράγμα κατανοητό μεν, έξω από τη ζώνη ασφαλείας μας δε. Γιατί η Κεντροευρωπαϊκή μαυρίλα που υπάρχει στις καταβολές και τις εμπειρίες του σχήματος, κάνει το αποτέλεσμα ακόμα πιο επικίνδυνο προς ακρόαση, με άγνωστες συνέπειες ως προς την ψυχική μας υγεία κάθε φορά που πατάμε το play. Η λίστα έως τώρα: 5. Amenra - De Doorn 6. Parquet Courts - Sympathy For Life 7. Godspeed You! Black Emperor - G_d's Pee a...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 6. Parquet Courts - Sympathy For Life (Rough Trade) Έχουμε ακούσει πολλές φορές indie μπάντες να "μπουχτίζουν" με τον παραδοσιακό κιθαριστικό ήχο τους και να λοξοκοιτάζουν προς ηλεκτρονικά μονοπάτια, με το αποτέλεσμα να είναι τις περισσότερες φορές άδειο και ανέμπνευστο. Με σπάνιες εξαιρέσεις, όπως είναι το περίφημο Screamadelica (αν και αυτό το χρεώνω περισσότερο στον gov'nor Weatherall, παρά στους Primal Scream), υπάρχουν μπάντες που κατάφεραν να κάνουν την ιδέα τους πραγματικότητα. Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο, ο οποίος πραγματοποιεί αυτό που υπόσχεται. Αναφέρουν ως επιρροές τα πάρτυ του David Mancuso στο Loft, τους Can και τους This Heat (ονόματα που σχημάτισαν βασικά τον ήχο της DFA Records) και, όντως, τους ακούς όλους. Με γνώμονα την αισθητική της πιο χορευτικής πλευράς του No Wave, βάζουν όλα τα σωστά συστατικά για έναν περίφημο δίσκο, άκρως χαρούμενο μα όχι γελοίο και έξυπνο, αλλά...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 7. Godspeed You! Black Emperor - G_d's Pee at State's End! (Constellation Records) Το 7ο στούντιο άλμπουμ των Καναδών είναι σίγουρα το soundtrack που θα έπρεπε να έχει το 2021. Έχοντας απεκδυθεί και τα τελευταία ψήγματα post rock εντεχνίλας από πάνω τους, βαδίζουν απρόσκοπτα στο σκοτάδι του μοντέρνου κόσμου. Βλέπουν τη μαυρίλα γύρω και τη μετατρέπουν σε κραυγές αγωνίας και σε μετα-αποκαλυπτικά μανιφέστα για σύγχρονους φίλους του Μαλατέστα, μέσω των οργάνων τους. Στην πλάτη του δίσκου γράφουν τα παρακάτω: empty the prisons  take power from the police and give it to the neighbourhoods that they terrorise. end the forever wars and all other forms of imperialism.  tax the rich until they're impoverished. Μπορεί να φαντάζει λιγάκι ανέμελο να διαβάζουμε τέτοιες δηλώσεις απλά σε έναν δίσκο, αλλά δεν παύει να γαργαλούν το μέσα μας. Πέρα από το σκοτάδι, όμως, οι GY!BE βλέπουν ένα μέλλον αισιόδοξο, το ...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 8. Sleaford Mods - Spare Ribs (Rough Trade) Οι Mods πλέον μπαίνουν στις λίστες μου λες και έχουν μέσον, σαν να είναι τίποτα ξαδέρφια που τους χρωστάω χάρη και κάθε τους νέα κυκλοφορία κάθεται στ' ακουστικά για δύο βδομάδες ευλαβικά και μετά μπαίνει στην άκρη, γιατί ξέρω πως το επόμενο άλμπουμ τους θα είναι καλύτερο από το προηγούμενο. Έχουν αποδείξει, πλέον, πως δεν είναι ένα novelty act για τους τσαντισμένους τριαντάρηδες, αλλά έχουν λόγο ύπαρξης, μιας και τα πράγματα γύρω μας πάνε από το κακό στο χειρότερο.  Και μετά από τις μόνιμες ευλογίες του αειθαλή Iggy Pop, δεν μπορώ παρά να σκεφτώ πως ίσως δεν είναι η καλύτερη πανκ μπάντα στον κόσμο, αλλά είναι σίγουρα η πανκ μπάντα που μας αξίζει.  Η λίστα έως τώρα: 8. Sleaford Mods - Spare Ribs 9. Joy Orbison - Still Slipping Vol. 1 10. Little Simz - Sometimes I Might Be Introvert 11. Portico Quartet 12. Viagra Boys - Welfare Jazz 13. Idles - Crawle...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 9. Joy Orbison - Still Slipping Vol. 1 (XL Records) Σε μια χρονιά όπου η ηλεκτρονική μουσική έμοιαζε να μην είχε θέση στα ηχεία μας, το Still Slipping ήρθε για να μας διαψεύσει. Η άποψη ότι υπάρχει χορευτική μουσική όχι μόνο για τα πόδια, αλλά και για το μυαλό, αποκτά υπόσταση με την εν λόγω κυκλοφορία, μέσω του θρυλικού label της XL. O Joy Orbison στήνει έναν δίσκο, που περικλείει όλη την ηλεκτρονική μουσική κουλτούρα 40 χρόνων του νησιού με έμφαση στο 2-step garage και αποφεύγει σχολαστικά να δημιουργήσει το επόμενο club anthem για ιδρωμένα πιτσιρίκια. Μπορεί να μην έκανε τον ντόρο που προκάλεσαν οι Bicep με το Atlas τους, όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο που δύσκολα θ' αγγίξει τα μεγάλα ακροατήρια, γιατί φτιάχτηκε για να ακούγεται στο δρόμο για το σπίτι μετά από το club, παρά για την πίστα. Η λίστα έως τώρα: 9. Joy Orbison - Still Slipping Vol. 1 10. Little Simz - Sometimes I Might Be Introve...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 10. Little Simz - Sometimes I Might Be Introvert (Age 101 Records) Στο 4ο και εξωπραγματικό άλμπουμ της η Little Simz μπαίνει με ανεξέλεγκτη δύναμη στο μουσικό τοπίο του 2021. Με μυαλό ξυράφι σκανάρει τον κόσμο γύρω της και γράφει ακατάπαυστες ρίμες για τα κακώς κείμενα που παρατηρεί και την πνίγουν. Με τον λόγο της καταγράφει τις αδικίες που λαμβάνουν χώρα γύρω της και τις συνδέει με ένα βαθύτερο πλαίσιο, ότι δε γίνεται να αλλάξουν τα πράγματα ένα τη φορά, αλλά πρέπει να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα και τις ρίζες αυτών. Τα beat που συνοδεύουν τα λόγια της είναι εξαιρετικά καλοδουλεμένα, μακριά από την DIY προσέγγιση και μοιάζουν σαν να γράφτηκαν στα Abbey Road από βιρτουόζους συνθέτες και μουσικούς με περγαμηνές. Τα όρια μεταξύ soul, rap, pop και electronica τα ξεπερνάει με τεράστια ευκολία και τα καταφέρνει εξίσου καλά σε ό,τι κι αν καταπιαστεί. Παρ' όλα αυτά, ο δίσκος στο σύνολό του δε χάνει την αναγκα...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 11. Portico Quartet - Monument (Gondwana Records) Οι Portico Quartet είναι το απόλυτο αουτσάιντερ της φετινής λίστας. Ένα άλμπουμ που ακούστηκε κατά τύχη, μιας και δεν ήμουν ποτέ μεγάλος υπέρμαχος του cinematic ήχου τους. Αλλά το 2021 ήταν μια διαφορετική χρονιά που αναθεωρήσαμε όλοι πολλά, ε; Στο Monument, λοιπόν, τους βρίσκουμε να βάζουν στην άκρη τα post rock κολλήματά τους και να λοξοκοιτούν προς μια πιο ηλεκτρονική προσέγγιση κατά τη σύνθεση των κομματιών τους. Ναι, υπάρχει η jazz πάντα μέσα, αλλά πλέον ως συνοδεία των beats που θα ήθελες να ακούσεις κάποιο βράδυ να μιξάρει ο Kieran Hebden. Αν υπήρχαν ακόμη ραδιόφωνα της προκοπής, αυτό το άλμπουμ θα έδινε πολύ ψωμάκι στους παραγωγούς.  Η λίστα έως τώρα: 11. Portico Quartet 12. Viagra Boys - Welfare Jazz 13. Idles - Crawler 14. Ryley Walker - Course In Fable 15. Low - Hey What 16. Shame - Drunk Tank Pink 17. Black Country, New Road - For the Fi...

Ο  Θάνος Κεσανλής   επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 12. Viagra Boys - Welfare Jazz (YEAR0001 Records) Οι Viagra Boys προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μας πείσουν πως είναι κωλόπαιδα. Με τα χτυπημένα όργανα, τα ανεπιτήδευτα ρούχα, τις φαζιάρικες μπασογραμμές και τα κακοτοποθετημένα πνευστά προσπαθούν να χειραγωγήσουν τις πάντα έτοιμες για το working class παραμύθι μάζες. Αν κοιτάξεις πίσω από όλα τα παραπάνω, δε θα βρεις τίποτα μελωδίες της προκοπής, ούτε στίχους που θα ξυπνήσουν μέσα σου αντάρες, αλλά μια παρέα που παίζει γιατί δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει (όπως κήρυτταν και οι Stones στο Street Fighting Man) και που προτιμά να πίνει μπίρες και να γεμίζει τασάκια, απ' το να γίνει η επόμενη αγαπημένη των σταδίων. Το μεγάλο τους ατού είναι που δεν καταλαβαίνεις αν στο τέλος μάς κοροϊδεύουν όλους ή αν όντως δε δίνουν δεκάρα για τα στερεότυπα. Είτε σου αρέσουν, είτε όχι, είναι ίσως οι μόνοι που δεν μπορούμε να εντάξουμε στο τεράστιο bandwagon effect, που βα...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 13. Idles - Crawler (Partisan Records) Στο περσινό τους Ultra Mono κούρασαν. Κούρασαν ως και τους φανατικούς τους και δεν είμαι ανάμεσά τους. Όσο κι αν προσπάθησα να το εκτιμήσω δεν τα κατάφερα, γιατί πήραν όλα τα ζητήματα που απασχολούν τη γενιά μας (βλ. ανεργία, προσφυγικό, έμφυλες διακρίσεις) και γράψανε ένα κομμάτι για κάθε ένα από αυτά, το οποίο έμοιαζε περισσότερο με κακοστημένο τσιτάτο, παρά με ολοκληρωμένη πολιτική punk κατάθεση. Φέτος τα φέρνουν όλα τούμπα, γράφουν συγκροτημένους post punk δυναμίτες βουτηγμένους στην εσωστρέφεια και τους δαίμονες που βασανίζουν τον Joe Talbot, ενώ το οπλοστάσιό τους είναι πλέον γεμάτο με την εμπειρία που μια μπάντα αποκτά μόνο μέσα από την καθημερινή τριβή. Αν η τιμιότητα είναι κάτι που εκτιμάς κι εσύ σε μια μπάντα, τότε δε θα βρεις περισσότερη εκεί έξω πέρα από τους Idles. A, και το The Beachland Ballroom είναι ίσως το single της χρονιάς. Damage, damage, damag...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 14. Ryley Walker - Course In Fable (Husky Pants Records) Φαντάζει εντελώς αναχρονιστικό και βαθιά αντιτουριστικό, όταν το πόπολο ψάχνει απεγνωσμένα τον επόμενο ροκ εν ρολ ήρωα, κάποιον να μη δίνει δεκάρα και να βουτάει στα φλώρικα νερά του prog rock και των φολκ τροβαδούρων της δεκαετίας του '60 και του '70. Ποιος ασχολείται σήμερα με τον Bert Jansch (μεγάλη καψούρα του Johnny Marr) και τον Gene Clark; Σίγουρα όχι οι Fontaines D.C. O Ryley Walker από την άλλη το τολμά και βγάζει έναν δίσκο, που οι βιρτουόζικες κιθάρες είναι στο προσκήνιο, χωρίς να "την πετάνε έξω" για να μετρήσουν νότες στο δευτερόλεπτο, η παρέα του από πίσω τον συνοδεύει όπως θα συμπεριφερόσουν σε έναν φίλο με κακό χανγκόβερ και σε 40 σχεδόν λεπτά δίνει ένα αποτέλεσμα, που άλλοι θα χρειαζόντουσαν μισή δεκαετία για να το βγάλουν. Δίσκοι σαν το Astral Weeks δύσκολα θα κυκλοφορήσουν ξανά (μάλλον καλύτερα, μιας και ήδη υπάρχει το Astra...

  O  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 15. Low - Hey What (Sub Pop) Κοντά 30 χρόνια μετά την πρώτη τους δουλειά, οι Low συνεχίζουν και καταφέρνουν να ακούγονται σαν πραγματικά κανέναν άλλο. Το Hey What είναι ένα leap of faith κατά την ακρόασή του, εξαιρετικά δύσκολο και άβολο, με τις εναλλαγές μελωδίας στα φωνητικά και θορύβου στη μουσική να σε κρατάνε στην τσίτα καθ' όλη τη διάρκειά του. Πολύ μακριά από τις ακουστικές κιθάρες και την ταμπέλα του slowcore, οι Low του σήμερα έρχονται σε πλήρη ρήξη με τους Low του παρελθόντος. Και μόνο αυτό να τους πιστώναμε, θα άξιζαν εκ των πραγμάτων μία θέση στη φετινή λίστα. Η λίστα έως τώρα: 15. Low - Hey What 16. Shame - Drunk Tank Pink 17. Black Country, New Road - For the First Time 18. Dean Blunt - Black Metal 2 19. Dry Cleaning - New Long Leg 20. Mdou Moctar - Afrique Victime

  O  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 16. Shame - Drunk Tank Pink (Dead Oceans) O σύγχρονος μουσικός χάρτης του νησιού είναι σίγουρα πλουραλιστικός, αλλά μέσα στα όρια του σύγχρονου working class hero. Και αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Οι κιθάρες πάντα έκρυβαν μέσα τους τη γοητεία της αντίστασης, περισσότερο από κάθε άλλο είδος. Οτιδήποτε μπορεί να τραβήξει τις αισθήσεις μακριά από τη λαίλαπα της επίκαιρης μουσικής, των βαρετών beats και των άνευρων μελωδιών κομμένων και ραμμένων για το soundcloud, είναι ευπρόσδεκτο.  Το Drunk Tank Pink είναι άβολο, στριφνό και ξαναμμένο, άμεση απόρροια του Brexit και της αβέβαιης καθημερινότητας. Σίγουρα δεν έφεραν επανάσταση μελετώντας τους Wire και τους Section 25, αλλά τίποτα δεν είναι καλύτερο από μια παρέα που πιάνει τα όργανα και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα στο οργουελικό 2021.  H λίστα έως τώρα: 16. Shame - Drunk Tank Pink 17. Black Country, New Road - For the First Time 18. Dean Blunt - Bl...

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 17. Black Country, New Road - For the First Time (Ninja Tune) Εννοείται πως η Gen Z θα έβρισκε αργά ή γρήγορα τους δικούς της post punk ήρωες και το έκανε (πάλι εννοείται) με τον δικό της φωνακλάδικο τρόπο.  Διάλεξε μια μπάντα που μπλέκει το post punk με την εβραϊκή klezmer μουσική, με μέλη που ακούγονται σαν να αγαπούν και ταυτόχρονα περιφρονούν τα ωδεία και που μοιάζουν και ντύνονται πιο έξυπνα από τους περισσότερους πλεμπαίους. 6 κομμάτια όλα κι όλα, πότε δυνατά και κακιασμένα σε σημείο να σου σπάνε τα νεύρα, πότε ήρεμα και μελωδικά σαν να πήραν ζάναξ με το μπραντς τους. Βέβαια, το ότι έβγαλαν τα βρωμόλογα που είχαν στα πρώτα τους ντέμο από τις τελικές μίξεις, δείχνει ότι το τσαγανό το ξέχασαν στην είσοδο του ωδείου. Μεγάλο το hype, αλλά μεγάλες και οι προσδοκίες.  Η λίστα έως τώρα: 17. Black Country, New Road - For the First Time 18. Dean Blunt - Black Metal 2 19. Dry Cleaning - New Long L...

  O  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 18. Dean Blunt - Black Metal 2 (Rough Trade Records) Από τον τίτλο κιόλας γίνεται αντιληπτό ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτό το άλμπουμ.  Τι σόι black metal είναι αυτό, που χλευάζει στο εξώφυλλο τον Dr. Dre, σαμπλάρει The Pastels και κλείνει το μάτι τόσο στο alt rock, όσο και στο grime; Με τον Dean Blunt δε βγάζεις άκρη, όχι επειδή δεν μπορείς, αλλά επειδή δεν το θέλει. Αν στη δισκοθήκη ή στον σκληρό δίσκο έχεις δίπλα-δίπλα το Maxinquaye του Tricky και το Songs for a Blue Guitar των Red House Painters, το Black Metal 2 θα χωρούσε άνετα ενδιάμεσα. Η λίστα έως τώρα: 18. Dean Blunt - Black Metal 2 19. Dry Cleaning - New Long Leg 20. Mdou Moctar - Afrique Victime

  Ο  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς:  19. Dry Cleaning - New Long Leg (4AD) Η νέα γενιά του αγγλικού post punk βαδίζει γερά και μαζικά. Κάθε τρεις μήνες βγαίνει και ένας νέος Mark E. Smith σύμφωνα με το BBC 6, αλλά ας σοβαρευτούμε λιγάκι και τα καλάθια πάντα δύο νούμερα μικρότερα. Οι Dry Cleaning είναι πιο Λονδρέζοι και από το Piccadilly Circus, πιο κουλ και από τα παρκά τζάκετ του Liam Gallagher, αλλά Protomartyr δε θα γίνουν ποτέ. Σαν την Patti Smith στην εποχή των σόσιαλ, χωρίς την καψούρα για τον Mapplethorpe. Η λίστα έως τώρα: 19. Dry Cleaning - New Long Leg 20. Mdou Moctar - Afrique Victime

  O  Θάνος Κεσανλής  επιλέγει τους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς: 20. Mdou Moctar - Afrique Victime (Matador Records) O Mdou Moctar δεν είναι μια εύκολη περίπτωση μουσικού. Δε γράφει στα αγγλικά και δεν παίζει την κιθάρα του συμβατικά. Οι ρυθμοί της μπάντας του δεν έχουν την κλασική αφρικάνικη δομή που συνηθίσαμε από ντράμερς όπως ο Tony Allen, αλλά συγγενεύουν περισσότερο με τον αμερικάνικο νότο και τη φολκ ιστορία του. Κατέχει, όμως, τη δύναμη να συγκινεί σε κάθε ακρόαση, να επιβάλλεται διακριτικά στο χώρο και να κολλάει στο repeat.  Μεγάλη παράβλεψη του -κατά τ' άλλα πάντα ένα βήμα μπροστά- David Byrne, που δεν τον κυκλοφόρησε στην ιστορική του Luaka Bop.