Tick, Tick...Boom! x Drive My Car

 

Καλώς ήρθατε και πάλι, ελπίζω αυτή η ανάρτηση να σας βρίσκει κάπου καλά, ασφαλή και ζεστά, αν όχι έρχεται το thirty notes με φόρα Daron Malakian στο Suggestions για να μείνει δίπλα σας όσο εσείς το επιθυμείτε. Σήμερα ασχολούμαστε με δύο ταινίες που έχουν συζητηθεί πολύ, κυρίως θετικά, το Tick, Tick...Boom! και το Drive My Car. Πάμε να τις γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.

Tick, Tick...Boom! (2021)

Η πρώτη ταινία για σήμερα δεν είναι άλλη από το Tick, Τick...Boom!, ένα μιούζικαλ για έναν πολλά υποσχόμενο καλλιτέχνη, τον Jonathan Larson.

Υπόθεση: Η ζωή, οι φίλοι, ο έρωτας, οι ανασφάλειες και η ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση ενός θεατρικού συνθέτη, λίγο πριν γίνει 30.

Καστ: Ο Andrew Garfield υποδύεται τον Jonathan Larson, βιώνει, περιγράφει και εξηγεί τη ζωή του λίγο πριν παρουσιάσει το μιούζικαλ που ετοιμάζει εδώ και χρόνια, περιμένοντας να αναγνωριστεί, ενώ ο χρόνος πιέζει έντονα τους ώμους του και τον βαραίνει. Δεν ξέρει ούτε ο ίδιος γιατί νιώθει ότι ο χρόνος τελειώνει και όταν αυτό συμβεί θα σκάσει σαν βόμβα. Είναι η κοινωνία που τον πιέζει ή ο ίδιος του ο εαυτός; Με τα οικονομικά του να είναι άσχημα, η ερωτική του ζωή μπερδεμένη και η καλλιτεχνική αναγνώριση να μοιάζει πιο μακρινή από ποτέ, ο Jonathan δίνει όλο του το είναι για να λάμψει έστω και μία σπίθα από αυτό που φαντάζεται πως μπορεί να γίνει το έργο του, χαρίζοντας στον Garfield τον καλύτερο ρόλο της καριέρας του. Ο τρόπος προσέγγισης του ευθυνόφοβου χαρισματικού Larson θα μπορούσε να περιέχει αυθάδεια και θράσος, ωστόσο ο Garfield μετατρέπει την υπολανθάνουσα υπεροψία σε αφελή γοητεία που προδίδει η αγωνία ενός ευάλωτου ανθρώπου. Ο Robin de Jesus στο ρόλο του καλύτερού του φίλου αποτελεί το επιστέγασμα της λογικής και της κυριολεκτικής έννοιας του χρόνου, ενώ ο Bradley Whitford εκπροσωπεί την ελπίδα, η οποία είναι σταθερά παρούσα ακόμα και στις πιο δυσοίωνες στιγμές. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα μιούζικαλ - βιογραφία με ουσιαστικό τρόπο ύπαρξης, εύκολο να το δεις, δύσκολο να το ξεχάσεις.

Όσκαρς 2022: Η ταινία είναι υποψήφια για τα όσκαρ α' ανδρικού ρόλου και καλύτερου μοντάζ. 

Drive My Car / Doraibu mai kâ  (2021)

«Ο Τσέχωφ είναι τρομακτικός. Όταν λες τις ατάκες του, βγαίνει ο αληθινός εαυτός σου».

Υπόθεση: Ένας ηθοποιός και σκηνοθέτης αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει μία παράσταση, αλλά τον στοιχειώνει ο θάνατος της γυναίκας του και ό,τι άφησε πίσω της.

Καστ: Η τρίωρη ταινία του Ryûsuke Hamaguchi έχει να κάνει με έναν διάσημο ηθοποιό και σκηνοθέτη, που τον υποδύεται ο Hidetoshi Nishijima, ο οποίος δύο χρόνια μετά τον θάνατο της γυναίκας του, καλείται να σκηνοθετήσει μία παράσταση. Κατά τη διάρκεια του Drive My Car εξετάζεται η διαχείριση του πρωταγωνιστή όσον αφορά το πένθος, τις τύψεις, τις επαγγελματικές αρχές και σχέσεις, ενώ παράλληλα αναπτύσσεται μία ιδιότυπη οικειότητα μεταξύ αυτού και της προσωπικής του οδηγού, Tôko Miura, μέσω της οποίας ανακαλύπτει πράγματα για τον εαυτό του, που αγνοούσε για χρόνια. Σε όλη την ταινία ο πρωταγωνιστής είναι καθηλωτικός, δίνοντας έντονο βάθος στα συναισθήματά του, παρ' όλη την εσωστρέφεια, όσο οι υπόλοιποι χαρακτήρες εξυπηρετούν τις ανάγκες της ζωής, η οποία συνεχίζεται, πάντα με φόντο το θεατρικό έργο του Τσέχωφ. Συμπερασματικά, το Drive My Car είναι μία ταινία που δεν περιμένει να τη δεις, εκτός αν είσαι έτοιμος να δεχτείς αυτά που έχει να σου πει. Την έχουν χαρακτηρίσει αριστούργημα. Δικαίως.

Όσκαρς 2022: Η ταινία είναι υποψήφια για τα όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και διασκευασμένου σεναρίου.

Ναι, θα ζήσουμε, θείε Βάνια.

Θα περάσουμε μέρες αμέτρητες

και μεγάλα, ατέλειωτα βράδια.