All my trees are sequoias

Εδώ που είμαι τώρα βρέχει καταρρακτωδώς από χθες και φυσάει πολύ. Γι' αυτό και με τις σημερινές προτάσεις παίρνουμε μία έξτρα, τελευταία ίσως, δόση καλοκαιριού, πριν μας σκεπάσει ο επερχόμενος χειμώνας. Και τι κοινό έχουν οι ταινίες που θα γνωρίσουμε λίγο καλύτερα σήμερα; Είναι όλες γυρισμένες στη νότια ή δυτική Γαλλία. Πανέμορφα τοπία, θάλασσα, πράσινο, ιστορίες απλές (ή όχι και τόσο), χαριτωμένες (αλλά όχι όλες) και πρωταγωνιστές που ζουν μέσα από τη ρουτίνα τους με έμφαση στις πράξεις τους όταν αυτή απότομα αλλάζει.

Πέντε ταινίες, επομένως, όλες με υπέροχο φόντο, που άνετα και ισάξια παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάθε μία από τις παρακάτω προτάσεις. Ας ξεκινήσουμε!

1. L' enfer (1994)

L' enfer ή Hell ή Torment, η γαλλική ταινία του 1994 βασανίστηκε αρκετά μέχρι να φτάσει στα χέρια του Claude Chabrol, o οποίος τη σκηνοθέτησε. Αρχικά, το σενάριο δημιουργούν οι Henri-Georges Clouzot και Jean Ferry, με τα γυρίσματα να ξεκινούν το 1964 και πρωταγωνιστές της ταινίας να είναι η Romy Schneider και ο Serge Reggiani. Ωστόσο, ο Reggiani αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την υγεία του και πρέπει να αντικατασταθεί. Τον ρόλο παίρνει ο Jean-Louis Trintignant, όμως ο σκηνοθέτης της ταινίας παθαίνει καρδιακή προσβολή, με αποτέλεσμα τα γυρίσματα να μην μπορούν να συνεχιστούν. Η ταινία μένει ημιτελής και αν σας ενδιαφέρει, μπορείτε να βρείτε το ντοκιμαντέρ του 2009 με τίτλο Inferno που περιέχει και πλάνα από τα τότε γυρίσματα.

 
Τελικά, το σενάριο αναλαμβάνει το 1994 o Chabrol, o οποίος επιλέγει πανέξυπνα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους τον έμπειρο François Cluzet και την υπέροχη Emmanuelle Béart, η οποία αποφάσισε να γίνει ηθοποιός όταν είδε τη Schneider στο Mado. Πάμε, όμως, στην υπόθεση της ταινίας.

Ο Paul είναι ιδιοκτήτης ξενοδοχείου και είναι παντρεμένος με τη Nelly. Είναι πολύ ερωτευμένοι και τα επαγγελματικά πηγαίνουν το ίδιο καλά, τα προβλήματα όμως αρχίζουν όταν ο Paul νιώθει τον ανταγωνισμό των άλλων ξενοδοχείων, αλλά κυρίως όταν αρχίζει να υποπτεύεται πως η Nelly δεν είναι ειλικρινής μαζί του. Το αλκοόλ δε βοηθάει, ούτε οι φωνές στο κεφάλι του.

 
Ο Cluzet πετυχαίνει με άψογο τρόπο να φαίνεται αποστασιοποιημένος ακόμα κι όταν βρίσκεται ολοκληρωτικά μέσα στα δίχτυα της φαντασίας του, ενώ στο ρόλο της συζύγου, η Béart ανέμελη και ερωτική προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο πανέμορφο καλοκαίρι της νότιας Γαλλίας και στην παράνοια μίας κατάστασης που μονίμως κλιμακώνεται. Υπάρχει άραγε λύση;

2. Swimming Pool (2003)

Στην Πισίνα του François Ozon βλέπουμε μία αγγλίδα συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων που ζει στο Λονδίνο να έχει κουραστεί από τη βαρετή καθημερινότητα, μέχρι που ο εκδότης της παραχωρεί το εξοχικό του σπίτι στη νότια Γαλλία για να ξεκουραστεί και να εμπνευστεί το νέο της βιβλίο. Εκείνη δέχεται και απολαμβάνει τη μοναξιά και την ηρεμία του όμορφου τοπίου, δυστυχώς όμως αυτό δεν κρατάει πολύ, καθώς η κόρη του εκδότη της φτάνει στο σπίτι για διακοπές. Οι δύο γυναίκες αναγκάζονται να συμβιώσουν και παρά την αρχική αντιπάθεια και εχθρικότητα που υπάρχει, μεταξύ τους θα δημιουργηθεί σύντομα μία δυνατή σχέση που προκύπτει όταν λαμβάνει χώρα ένα απροσδόκητο έγκλημα.

 
H Charlotte Rampling είναι εξαιρετική ως συντηρητική συγγραφέας, προσεγγίζει τον ρόλο με ιδιαίτερη ευαισθησία και συγχρόνως αντικειμενικότητα, ενώ η Ludivine Sagnier στο ρόλο της απελευθερωμένης κόρης για κάποιους θεωρείται πολύτιμη, για άλλους απλά διεκπεραιωτική. Κλασική κατηγορία "βλέπετε και κρίνετε, δε θα τα χαλάσουμε εδώ". Η αλήθεια είναι ότι το τέλος με εξέπληξε, υπάρχουν διάφορες ερμηνείες επ' αυτού, ωστόσο ο σκηνοθέτης αργότερα σε δηλώσεις του έχει ξεκαθαρίσει την κατάσταση και προσωπικά με βρίσκει σύμφωνη. Προχωράμε.

3. Bonjour Tristesse (1958)

1958. Γαλλική Ριβιέρα. Οtto Preminger. Καλοκαίρι, θάλασσα, υπέροχα ρούχα και οι ηθοποιοί το κερασάκι στην τούρτα για να κάνουν την ταινία όσο πιο ξεκούραστη γίνεται.

 
Ένας αμετανόητος εργένης περνά τις καλοκαιρινές του διακοπές στο εξοχικό του στο Saint - Tropez παρέα με τη 17χρονη κόρη του και τη νέα του σύντροφο. Όλα κυλούν ήρεμα και διασκεδαστικά, όταν όμως η οικογενειακή τους φίλη έρχεται να μείνει μαζί τους, ο μέχρι τότε playboy θέλει να δεσμευτεί κάτι που αλλάζει τις ισορροπίες στις σχέσεις με την κόρη του, η οποία θα κάνει ό,τι μπορεί για να μην πραγματοποιηθούν τα σχέδια του πατέρα της.

 
H ταινία αρχικά προκάλεσε σκάνδαλο, σε κοινό και κριτικούς, αν και αργότερα θεωρήθηκε κλασική, καθιερώνοντας την πάντα χαρισματική Jean Seberg στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Επίσης πρωταγωνιστούν οι εξής: στο ρόλο της οικογενειακής φίλης η Deborah Kerr, που κρατά τα ηνία της πειθαρχίας και της αξιοπρέπειας καθ' όλη τη διάρκεια του φιλμ, ως νεαρή και χαριτωμένη ύπαρξη η Mylène Demongeot - φανταστείτε τη σαν μία Μέριλιν Μονρό χωρίς το δράμα, ή, ακόμα καλύτερα, σαν προκάτοχο της Ana de Armas, αλλά με γεναιόδωρο jolly στοιχείο. Και, φυσικά, στο ρόλο του πατέρα, ο ένας και μοναδικός «king of charm and lightheartedness», David Niven, που κάνει ό,τι ξέρει καλά.

 
Αν, εν κατακλείδι, έπρεπε να περιγράψω κάπως το Bonjour Tristesse, θα επέλεγα να πω ότι δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει οπωσδήποτε να δει κάποιος αυτή την ταινία, αλλά, πραγματικά, δεν καταλαβαίνω γιατί να ΜΗΝ τη δει. Ελπίζω να συνεννοούμαστε.

4. To Catch a Thief (1955)

Kάποιοι κακοπροαίρετοι θα πουν ότι προτείνω Χίτσκοκ συνέχεια, τουλάχιστον μέχρι να τις δείτε όλες, ε λοιπόν έχουν δίκιο.

Η ομορφιά των πλάνων του Χίτσκοκ είναι συγκινητικά καθηλωτική, οι πρωταγωνιστές Cary Grant και Grace Kelly απολαυστικοί και στυλιστικά έξοχοι. Το σενάριο γραμμένο από τον John Michael Hayes είναι βασισμένο στο βιβλίο του David Dodge και αφηγείται την ιστορία ενός πρώην κλέφτη κοσμημάτων, ο οποίος έχει αποσυρθεί από αυτή τη δραστηριότητα εδώ και χρόνια, μέχρι που κάποιος προσπαθεί να τον μιμηθεί. Στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι είναι αθώος και να μάθει την ταυτότητα του κλέφτη που τον αντιγράφει, ο Grant γνωρίζει μία αμερικανίδα με τη μαμά της και χωρίς να το καταλάβει, η αστυνομία τον κυνηγά.

Τελικά ο κλέφτης ποιος είναι;

5. Portrait of a Lady on Fire (2019)

Κλείνω με μία ταινία όχι καλοκαιρινή και σίγουρα λιγότερο ξέγνοιαστη από τις υπόλοιπες. Μεταφερόμαστε στον 18ο αιώνα και σε ένα απομονωμένο νησί της δυτικής Γαλλίας, όπου μία ζωγράφος καλείται να φτιάξει το πορτρέτο μίας γυναίκας, η οποία μόλις έχει φύγει από το μοναστήρι και μένει μαζί με τη μαμά της σε έναν πύργο. Στη σκιά ενός οικογενειακού δράματος και ενός επικείμενου γάμου, παρακολουθούμε δύο γυναίκες που προσπαθούν να συμπυκνώσουν μία ζωή σε λίγες μέρες.

Πρωταγωνιστούν οι Noémie Merlant και Adèle Haenel και το καστ συμπληρώνουν ιδανικά η Luàna Bajrami με τη Valeria Golino. Το σενάριο και η σκηνοθεσία ανήκουν στη Céline Sciamma και τα λόγια είναι περιττά, καθώς όταν έχουμε μια ωραία ιστορία, εξαιρετικές ερμηνείες που αναπνέουν ακόμα και στην παύση, υπέροχη σκηνοθεσία και διεύθυνση φωτογραφίας, στο τέλος αυτό που μένει είναι μια σπουδαία ταινία.

Αυτές ήταν οι προτάσεις Σεπτεμβρίου, ό,τι κι αν επιλέξετε να δείτε ελπίζω να περάσετε υπέροχα και τα λέμε τον επόμενο μήνα με νέες προτάσεις, νέες ιστορίες, νέους ήρωες, αλλά πάντα στο ίδιο αγαπημένο μας Thirty Notes.

--

So summer is gone,
leaving no epitaph.
It's still warm in the sun,
only that's not enough.

All that true could have come,
like a five-fingered fluff.
Folded into my palm,
only that's not enough.

No evil was slighted
in the good aftermath.
World was festively lighted,
only that's not enough.

Life forever was tucking,
caring, making me laugh.
I was really lucky,
only that's not enough.

No leaves ever seared,
no limbs broken rough.
Day, like glass, washed all clear,
only that's not enough..."

/1967 Arseny Tarkovsky/